นิราศวันวาน [มีE-Book] - นิยาย นิราศวันวาน [มีE-Book] : Dek-D.com - Writer
×

    นิราศวันวาน [มีE-Book]

    เมื่อผมถูกผีแก่ ๆ ตนหนึ่งส่งกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีต คนชิค ๆ ที่ไม่เหลือสมบัติสักชิ้นอย่างผม ก็รีบรับปากทันที

    ผู้เข้าชมรวม

    1,795

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    29

    ผู้เข้าชมรวม


    1.79K

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    40
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  42 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  3 ม.ค. 66 / 12:34 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

     

    “เมื่อผมถูกผีแก่ ๆ ตนหนึ่งส่งกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีต 

    คนชิก ๆ ที่ไม่เหลือสมบัติสักชิ้นอย่างผม ก็รีบรับปากทันที 

    เพราะสิ่งที่จะได้เป็นค่าตอบแทน คือ คฤหาสน์หลังใหญ่ น่าจะขายได้สักร้อยล้าน 

    อีกอย่างผู้ชายไทยในสมัยก่อนก็โคตรล่ำ! แล้วใครล่ะจะโง่ปฏิเสธ

    แต่… ใครจะรู้ ว่าผมต้องเจอกับอะไร…”

     

     

    “ขุนเพียง!”

    ผมเรียกชื่อของเขาเพื่อเตือนสติ เผื่อบางทีเขาจะจำได้ว่าเราเคยได้เจอกัน แม้มันจะเป็นในกาลข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึงก็ตาม

    “ใช่ กูชื่อขุนเพียง มึงจงจำชื่อของกูเอาไว้ ขุนเพียงคนนี้จักมิมีทางให้คนอัปรีย์จัญไรเยี่ยงมึงมาทำลายเกียรติยศชื่อเสียงของลูกกู”

    “คำก็ต้อยต่ำ คำก็อัปรีย์จัญไร ลุงเอาอะไรมาวัดว่าคุณค่าของคนมันอยู่ที่ไหน ไอ้สิ่งที่ลุงกำลังทำกับลูกชายของตัวเองต่างหากที่มันเรียกว่าอัปรีย์จัญไร” 

    “ปากเยี่ยงนี้ กิริยาเยี่ยงนี้อย่างไรเล่าที่ต่ำกว่าไพร่กว่าทาส แลยังวิปลาสลักเพศ ฆ่าทิ้งเสียดีหรือไม่จักได้ไม่หนักแผ่นดิน ไอ้มิ่ง มึงไปเอาหวายแช่น้ำแสบมา กูจักเฆี่ยนมันสักสิบยก”

    “ลุงคิดว่าตัวเองเป็นใครอยู่เหนือกฎหมายหรือไง เป็นคนแก่หัวโบราณคร่ำครึยังไม่พอ แล้วยังบ้าอำนาจ เขาเลิกทาสไปตั้งนานละ ลุงไม่มีสิทธิ์มาตีผม”

    ขุนเพียงโกรธจัด ใบหน้าของเขาขึ้นสีเข้ม ดวงตาแดงก่ำ จ้องมองหน้าผมตาเขม็ง พลันเขาก็เงื้อไม้เท้าขึ้นมา ฟาดมันลงบนหัวของผม

    “นิรินธน์!” เสียงของคุณพร้อมร้องตะโกนออกมาจากช่องหน้าต่าง “คุณพ่อหยุดประเดี๋ยวนี้นะขอรับ อย่าทำร้ายเขา” เขายังคงยื่นแขนออกมาราวกับต้องการจะไขว่คว้าตัวผมเข้าไป แต่เราอยู่ไกลกันเหลือเกิน เกินกว่าจะเอื้อมถึง

    ผมยกมือขึ้นแตะบนศีรษะที่บัดนี้มีเลือดไหลออกมา ก่อนจะช้อนตาขึ้นมองหน้าขุนเพียงพร้อมกับตะโกนใส่หน้าเขาอย่างสุดที่จะสะกดกลั้น

    “ไอ้ลุงบ้า ลุงส่งผมกลับมาที่นี่เพื่อที่จะมาทุบตีผมแบบนี้อย่างงั้นเหรอ เพื่อที่จะให้ผมมาดูว่าลุงโหดร้ายขนาดไหน ทำร้ายได้แม้กระทั่งหัวใจของลูกตัวเอง สมควรแล้วที่ลุงต้องเป็นผีแก่ ๆ ที่ติดอยู่ในบ้านกลิ่นโกมุท ขอให้ลุงติดอยู่ที่นี่ตลอดไป ไม่ได้ไปผุดไปเกิด!”

    “ไอ้ชาติชั่ว มึงกล้าแช่งกูรึ?”

    ทันใดนั้น ขุนเพียงก็ยกเท้าขึ้นมา เขาออกแรงถีบมาที่หน้าอกของผม จนผมหงายหลังลงไปในสระบัว

    ตู้ม!

    “นิรินธน์! ม่ายยยยยยยย!” นั่นเป็นเสียงร้องเรียกครั้งสุดท้ายของคุณพร้อมที่ผมได้ยิน

    #นิรินธน์ ชยังกูร

     

    รายตอนในเว็บจะไม่มีตอนพิเศษนะคะ

    ตอนพิเศษจะมีเพียงในเล่ม และ E-Book เท่านั้น

    โปรดตัดสินใจดี ๆ ก่อนกดซื้อตอนค่ะ

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น